Geçen akşam genç bir anne ve 5 yaşlarında oğlu ile tanıştım. Nerede ise bütün akşam anneyi gözlerim açık, içim sıkışmış şekilde dinledim. Anne oğlunu kucağından indirmediği gibi sürekli çocuk adına cevaplar verdi. Bir şeyler ikram edildiğinde çocuğa ayrı bir tabak hazırlamak yerine kendi tabağından besledi. Besledi derken gerçekten bir tek çocuk yorulur ben çiğneyip öyle vereyim demediği kaldı. Hararetli hararetli anlatıyordu, bu sene okula başlaması uygun değildir diye RAM'dan rapor alacakmış, çok şükür oğlu düğme iliklemeyi, yemek yemeyi bilmiyormuşta!!! uzman okula uygun değildir demiş. Tamam kabul ediyorum bende biraz korumacı anneyim ama bu demek değil ki kişiliği örselenmiş çocuk yetiştirelim. Nerede ise bütün gece susmak için kendimi zorladım ama çok yemek seçiyor, vermesen hiç birşey yemiyor dedi ve patladım.
Dilek: Sağlık problemi var mı?
Genç Anne: yok çok şükür.
Dilek: Peki düşündünüzmü Afrika'daki ya da Dünya'daki herhangi bir aç çocuğun yemek seçme hakkı var mı?
GA: yok tabiiii
Dilek: Peki siz çocuğunuza alternatif sunmasanız ve bir dahaki öğüne kadar yemek vermeseniz nasıl olur?
G.A.: Aaaaaa dayanamam
Dilek: Yani şunu demek istiyor bana ne Dünya'daki çocuklardan. En özeli, en güzeli, en akıllısı, en en en en benim. Ben çocuğumu aç bırakacak kadar gaddar değilim, en çocuğuna düşkün benim.
Bunları dinlerken içim sıkıştı, bu anne sadece bir örnekti. Hepimizin arızaları, defoları var, anne olmayı öğreniyoruz ama tüm anneleri ve kendimi mantığa davet ediyorum. Çocuklarımız bizlerin malı değil.
Dayanamıyorum böyle annelere gerçekten de. Bir yerde okumuştum;' Çocukları annelerin ulaşamayacağı yerde saklayınız' diye. İşte böyle annelere hak bu laf. Özerlik emeklemesiyle başlar esasen. Ama bazı anneler eminim, 'sen yorulursun yavrum , otur ben emeklerim' diyordur. Ay ne doluymuşum. Neyse teşekkür ederim, gündeme getirdiğin için:)
YanıtlaSilEsra yorumuna güleyim mi, ağlayayım mı bilemedim. Daha anne olmamışken yaşı olgun bir psikiyatris tanıdığım şöyle demişti: Dilek'ciğim Türkiye'de evin kedisi köpeği ne kadar yemek yiyeceğine karar verebiliyor ama çocuğu bu kararı veremiyor. Sende bu konuda bir çok deneyim yaşıyorsundur konunun devamını bekleriz. Sevgiler
YanıtlaSilÇocukları annelerin ulaşamayacağı yerde saklayın lafı neyi anlatırsa anlatsın tüylerimi diken diken etti.Bu lafı olsa olsa bir erkek söylemiştir.Bende pipirikli bir anneyin ama herşey bir yere kadar.Bu anneler,ebeveyinlerinden aldıkları yanlış inançları çocuklarına aktarıyorlar.Muhtemelen annesi ona öyle davranmistir o da dogrunun o olduğunu dusunuyordur.Hepimizin hataları var keske ona yardım edebilseydik.(Bize kim yardım edecek bilmiyorum ama).Dilek ben burda bağırmak istiyorum aaaaaaaaaaaaaaaaaaa
YanıtlaSilBu anlatımı ayricaçok beğendim, keyifli bir anlatım.Sevgiyle kal Dilek'cim.
Süreyya bazen korumacılığı o kadar abartıyoruz ki çocukların bizden korunması gerekebiliyor. Hepimizin defoları var, hepimiz anne olmayı öğreniyoruz. Ama ben birbirimizi dürtmemiz gerektiği 'hey anne kendine gel' deyip ayna tutmayı öneriyorum. Bu günün çocukları yarının yetişkinleri hepimize görev düşüyor. Sevgiyle
YanıtlaSil