pembe mavi'li hayat: Ege Edirne'de

2 Kasım 2012 Cuma

Ege Edirne'de

Gecen hafta Ege'nin Okulu'ndan bir yazı geldi Edirne'ye gezi düzenlenecekmiş. Bizim evde bir heyecan bir heyecan icimiz icimize sığmadı. Babası ile konuşuldu ve gitmesine izin verdik. Bu arada bir kaç arkadasım arayipta ne yapıyorsun gonderecekmisin diye sorunca tatbiki göndereceğiz deyip havalara girdim ama acaba gondermesekmi diye düşünmedim dersem yalan olur. Beklenen geziye bu sabah saat 5 te kaldım ve okula , öğretmenlerine teslim ettim. İlk defa yaşadığımız bu deneyimde biraz karın ağrım var , birazda burukluk. Oğlum gungectikce büyüyor ve bireysellesiyor. Neyse Ege daha donmedi saatin geçmesini bekliyorum ama kafamı toparlayamiyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Anne olmak

Her şey anne olmamla başladı. Ekim 2003'te 16 saat sancı çekip oğlumu dünyaya getirmiştim. Hayatımın en karmaşık günü idi. Bir yandan çok korkuyor, seviniyor, mutlu oluyor, dehşete düşüyor, endişeleniyordum. Doğurduğum andan itibaren kendimi seçilmiş hissettim. Ben bu kadar güzel ne yapmış olabilirdim ki bu muhteşem olayın bir parçası olabiliyordum? Ama artık hayatım asla eskisi gibi olmayacaktı, önceliklerim, hayata bakışım ve kavrayaşım değişecekti.

Yoğun geçen borsa hayatımın artık rafa kalkması gerekiyordu. Ben artık emziren, bebeğine gaz çıkartan (duyduğum en güzel ses) , alt temizleyen, yogurt mayalayan, sebze çorbaları yapan, bebeği olmadan adım atmayan bir anneye dönüşmüştüm. Çünkü ben anneliği çok sevmiştim.