Anneler günü denilince ilk hatırladığım hatıra, ben 6 ya da 7 yaşlarındayım ağabeyim benden 2 yaş büyük ( Ege'nin matematik soruları gibi oldu ağabeyim kaç yaşında?) uzun bir dönem harçlık biriktirip anneme tencere seti aldığımız ve çok heyecanlandığımız. Eskiden anneler ya da babalar gününde hediyeyi baba almaz sen para biriktirirsin baba üzerine ekleme yapardı. (20 TL lik şeye sen yine 2 TL katkı sunmak zorundaydı)
Bülent'le çok heyecanlı olduğumuzu ve anneme şiir yazdığımı hatırlıyorum. Anneler günü sabahı bütün çoşkumuzla erkenden kalkmış ve anneme şiirimizi okumuştuk. Annem çok duygulanmış ve sevinç gözyaşları dökmüştü. Bir daha hiç bir anneler günü o anneler günü kadar çoşkulu olmamıştı.
Anneler günü sabahında oğlum yanıma yatıp yaklaşık 1000 kere öptükten , anneler gününü kutladıktan sonra (kutlama ne demek bu arada? anneler günü kutlu olsun' eeeeeeee) bu eski hatıra kafamda canlandı. Neden? acaba o anneler gününü daha bir çoşkulu bulmuştum.Çünkü o tencereleri alabilmek için Bülent ile yaklaşık 1 ay harçlık biriktirdik, bir hafta sonu babam ile saatlerce dolaşıp zor beğendik, kafamızdan şiir yazıp onu okuduk ciddi emek harcadık.Artık istediğim hediyeyi alabiliyorum, sevgi sözcüklerine boğabiliyorum ama hiç 7 yaşımdaki kadar emek harcamıyorum. İşte o anneler günü ondan çok özeldi. SEVGİ EMEK İSTER
